Dodaj do ulubonych | o serwisie | mapa | reklama | kontakt
Ofert w serwisie: 237
Strona g³ówna  » Wiadomo¶ci » 
Czwartek, 28 marca 2024, imieniny Anieli, Kasrota, Soni

Dobre miejsca

  Tutaj siê pobawisz »

  Tutaj dobrze zjesz »

  Kina »

  Parki narodowe »

Na weekend,urlop

  Warto pojechaæ »

  Festiwale »

  Warto zobaczyæ »

  Uzdrowiska »

  Hotele »

  Schroniska »

  Pola namiotowe »

  Agroturystyka »

Warto wiedzieæ

  Warunki drogowe »

  Prawa turysty »

  Ustawa o us³ugach tur. »

  Napisz do nas »

  Reklamuj siê u nas »

REKLAMA
trwa inicjalizacja, prosze czekac...Darmowe PRÓBKI 2012

Rezerwat Bêdkowice u podnó¿a ¦lê¿y – Pomnik Historii

Góra ¦lê¿a jest najwy¿szym szczytem masywu górskiego (718 m n.p.m.) wznosz±cego siê samotnie na po³udniowo-zachodnim krañcu Równiny Wroc³awskiej, oko³o 30 km od Wroc³awia. Nazwa góry – ¦lê¿a, pochodz±ca od s³owiañskiego wyrazu „¶lêg” (wilgoæ) ma zwi±zek z nazw± rzeki – ¦lê¿a. Kronikarz Thietmar na pocz±tku XI w., okre¶laj±c znaczenie góry jako o¶rodka kultowego plemienia ¦lê¿an, od niej te¿ wywodzi nazwê ca³ego obszaru plemiennego.


kliknij na zdjêcie, aby powiêkszyæ.

kliknij na zdjêcie, aby powiêkszyæ.

kliknij na zdjêcie, aby powiêkszyæ.

kliknij na zdjêcie, aby powiêkszyæ.

kliknij na zdjêcie, aby powiêkszyæ.

Badania archeologiczne ujawni³y, ¿e kultowa rola ¦lê¿y siêga czasów staro¿ytnych. Zachowane na szczytach gór ¦lê¿y, Raduni i Wie¿ycy krêgi kamienne u³o¿one z miejscowych g³azów interpretowane s± jako ogrodzenie miejsc ¶wiêtych, w obrêbie których odbywa³y siê z udzia³em wiêkszej liczby osób praktyki religijne. Archeolodzy datuj± te urz±dzenia na XIII-V w. p.n.e. Oddawano tam cze¶æ bóstwu s³onecznemu oraz innym zjawiskom przyrody, np. drzewom, ¼ród³om. Rze¼by granitowe: nied¼wied¼, fragment postaci ludzkiej z ryb±, figura mnicha, dolna czê¶æ postaci ludzkiej, tzw. grzyb i wyryte na nich oraz na ska³ach zboczy góry ¦lê¿y znaki uko¶nego krzy¿a s± symbolami kultu S³oñca, uprawianego przez pras³owiañskie ludy. Niektórzy uczeni podobnie interpretuj±c znaczenie zabytków ¶lê¿añskich datuj± je na okres 400 lat p.n.e., ³±cz±c je z wp³ywami celtyckimi. Rze¼by na ¦lê¿y w XIII w. u¿yte zosta³y wtórnie do wytyczenia granic w³o¶ci powsta³ego w 1 po³. XII w. na górze klasztoru kanoników regularnych. Dokument Ksiêcia Henryka Brodatego z 1209 r. przy opisie dóbr tego opactwa wymienia jako jeden z punktów granicznych Kamieñ Piotrowy („lapis Petri” – tzw. panna z ryb±).

Klasztor pod wezwaniem Panny Marii za³o¿ony w latach 1121-1138 na ¦lê¿y przez Piotra W³ostowica w drugiej po³owie XII w. zosta³ przeniesiony do Górki, a nastêpnie po wybudowaniu nowej siedziby, na Piasek we Wroc³awiu. Opactwo zachowa³o nadal nadane przy fundacji dobra, m.in. pó³ góry ¦lê¿y wraz z otaczaj±cymi je wsiami Strzegomianami, Wirami, Strzelcami ¦widnickimi, Chwa³kowem, Bia³±, Mys³akowem, zaginionym dzi¶ Winem oraz po³o¿on± u stóp góry Sobótk± z targiem. Wspó³gospodarzem góry ¦lê¿y w ¶redniowieczu by³ ksi±¿ê.

W XIII w. na szczycie ¦lê¿y istnia³ gród ksi±¿êcy; w 1242 r. i 1247 r. wymieniony jest w ¼ród³ach historycznych rezyduj±cy tam wówczas kasztelan Przedbor. Wzniesiony w XIV w., na miejscu grodu zamek murowany uleg³ zniszczeniu w 1428 r. podczas wojen husyckich.

U podnó¿a góry ¦lê¿y, w pobli¿u wsi Bêdkowice (230 m n.p.m.), oko³o 0,70 km na pó³nocny zachód (od wsi) tu¿ przy szosie do Sobótki, na skraju lasu znajduje siê zespó³ osadniczy z VIII-XI w. Obejmuje on ruinê grodu (grodzisko), cmentarzyska kurhanowe, kultowy kr±g kamienny, ¶redniowieczny staw oraz osadê funkcjonuj±c± do XIII w. Zespó³ osadniczy zajmuje powierzchniê oko³o 50 ha, jest jedynym na ¦l±sku i w Europie ¦rodkowej tak dobrze zachowany i eksponowany w krajobrazie naturalnym.

Gród zbudowano na krawêdzi wysoczyzny na planie owalu, o wymiarach 65 x 75 m, otoczony wa³em. Na odcinku zachodnim dobudowano drugie pasmo wa³u, licowane brukiem kamiennym, które przedziela³a sucha fosa. Wewnêtrzne lico wa³u zosta³o zniszczone po¿arem. Zbudowane by³o z drewnianych belek, gliny i pojedynczych kamieni, w konstrukcji rusztowej. Lico zewnêtrzne wa³u stanowi³ p³aszcz gliniany. Podstawê wa³u dodatkowo wzmocniono brukiem kamiennym. Do grodu prowadzi³o wej¶cie od strony wschodniej. Zabudowa we wnêtrzu grodu rozmieszczona by³a dookolnie przy wale. Sk³ada³a siê z domostw naziemnych i czê¶ciowo zag³êbionych w ziemiê jam gospodarczych. Gród pierwotnie dwucz³onowy otoczony by³ such± fos±, funkcjonowa³ w VIII-XI w. Zosta³ zniszczony po¿arem. Ludno¶æ zamieszkuj±ca gród i przyleg³± osadê o charakterze rolniczym nale¿a³a do plemienia ¦lê¿an. Zmar³ych chowa³a w kurhanach, po³o¿onych w odleg³o¶ci 400-800 m na po³udniowy zachód od grodu. Kurhany zachowa³y siê w postaci sto¿kowatych kopców, z wystaj±cymi na powierzchni niekiedy kamieniami. W czasie badañ archeologicznych stwierdzono, ¿e w miejscu przysz³ej mogi³y teren by³ dok³adnie oczyszczony z humusu, nastêpnie wznoszono rodzaj czworobocznej skrzyni kamiennej obudowanej u podstawy belkami drewnianymi ³±czonymi na zr±b, interpretowane jako „dom zmar³ego na ¿ycie po¶miertne”. Kremacji cia³a zmar³ego dokonywano na stosie, a przepalone szcz±tki przenoszono i sk³adano w urnie u podstawy lub na powierzchni skrzyni kamiennej, przysypywano glin±. Nie wyklucza siê, ¿e w kilku przypadkach spalenie nast±pi³o w miejscu sypania mogi³y.

Pod nasypami ziemnymi kopców, na ich powierzchni i u podstawy stawiano naczynia gliniane z jad³em i napitkiem dla zmar³ych. Niektóre kurhany zaopatrzone by³y w kamienne stelle, które wskazywa³y byæ mo¿e na wa¿niejsz± pozycjê spo³eczn± pochowanych w nich osób.

Wie¶ Bêdkowice wymieniona jest w ¼ród³ach historycznych w 1209 r. jako w³asno¶æ ksi±¿êca, a granicê rozpoczyna³a wielka lipa rosn±ca miêdzy wsi± Strzegomiany a Bêdkowice.

Wyznakowanym szlakiem archeologicznym „czerwonego misia”, piêknym duktem le¶nym ponad Strzegomianami dochodzimy w czasie 60 minut do Sobótki, prastarej osady targowej po¶wiadczonej ju¿ w 1148 r., zwanej wówczas Sobot± od miejscowych targów odbywaj±cych siê w tym dniu.

W sezonie letnim, w ustalonym terminie, odbywa siê historyczna rekonstrukcja „¿ycia w grodzie ¦lê¿an” we wspó³pracy z Dru¿yn± ¦LÊG.

Wspomniany zespó³ zabytków archeologicznych wpisany jest do Rejestru Zabytków, podlega ochronie prawnej, wy³±czony jest z zainwestowania. Zlokalizowany w ca³o¶ci w obszarze lasów Nadle¶nictwa Miêkinia.

Do zobaczenia na szlaku.

Halina ¦ledzik-Kamiñska

Wracaj do poprzedniej strony »
Ostatnio dodane oferty

Willa Jawor

Hotele, pensjonaty

Szczegó³y »

Pa³ac Zegrzyñski

Hotele, pensjonaty

Szczegó³y »

Pokoje u Ciê¿adlików

Hotele, pensjonaty

Szczegó³y »

Pokoje Go¶cinne Gazda

Hotele, pensjonaty

Szczegó³y »

Bajeczny SPA&Aqua

Uzdrowiska, SPA

Szczegó³y »

Diecezjalny Dom Formacyjny

Hotele, pensjonaty

Szczegó³y »

Warownia Inwa³d

Warto pojechaæ

Szczegó³y »

(c) 2006 - 2024 Otomedia sp. z o.o. | O serwisie | Mapa | Reklama | Kontakt | Regulamin
Boles³awiec | Brzeg | Dzierzoniów | G³ogów | Góra ¦l. | Jawor | Jelenia Góra | Kamienna Góra | K³odzko | Legnica | Lubañ | Lubin | Lwówek | Milicz | Nowogrodziec | Nysa | O³awa | Ole¶nica
Paczków | Polkowice | ¦roda ¦l. | Strzelin | ¦widnica | Trzebnica | Wa³brzych | WielkaWyspa | Wo³ów | Wroc³aw | Powiat Wroc³awski | Z±bkowice ¦l. | Zgorzelec | Ziêbice | Z³otoryja
Nieruchomo¶ci | Og³oszenia | Dobre Miejsca | Dolny ¦l±sk
serwis: strony serwisy internetowe