Magurski Park Narodowy – jeden z 23 parków narodowych na terenie Polski, utworzony w 1995 roku.
Park le¿y na granicy województw ma³opolskiego i podkarpackiego w samym sercu Beskidu Niskiego. Swoim zasiêgiem obejmuje górne dorzecze Wis³oki oraz pasmo Magury W±tkowskiej. Jest jednym z dwóch parków narodowych na Podkarpaciu.
MPN chroni przede wszystkim unikalny w skali Karpat obszar przej¶ciowy miêdzy Karpatami Zachodnimi i Karpatami Wschodnimi. Ponad 90% powierzchni parku zajmuj± lasy. Na jego terenie wyró¿niæ mo¿na dwa piêtra ro¶linne: pogórza i regla dolnego. Piêtro pogórza, zajmuj±ce oko³o 43% powierzchni parku i siêgaj±ce 530 m n.p.m., to g³ównie drzewostany sztuczne z przewag± sosny. Znajduj± siê tu te¿ liczne ³±ki i pastwiska, a tak¿e torfowiska. Piêtro regla dolnego, zajmuj±ce oko³o 57% powierzchni parku i siêgaj±ce od 530 m n.p.m. wzwy¿ (najwy¿szy szczyt w parku to W±tkowa 846 m n.p.m.), to g³ównie naturalne lasy bukowe (udzia³ lasów sztucznych jest tu zdecydowanie mniejszy) z domieszk± jedlin i rzadko wystêpuj±cych w Karpatach jaworzyn. Istniej± tu trzy obszary ochrony ¶cis³ej: Magura W±tkowska (1189 ha), Kamieñ (378 ha) i Zimna Woda (841 ha), jest rezerwat skalny Kornuty, i pomnik przyrody Diabli Kamieñ.
W parku wystêpuje prawie 800 gatunków ro¶lin i prawie 200 gatunków zwierz±t (nie licz±c owadów). W¶ród ro¶lin 59 gatunków objêtych jest ochron± ¶cis³±, 11 czê¶ciow±, a 12 wpisanych jest do Polskiej Czerwonej Ksiêgi Ro¶lin.
Wracaj do poprzedniej strony »